تاريخ : جمعه 11 بهمن 1392 | 11:57 | نویسنده : علی یعقوبی |
نگرش شیعه[ویرایش]
پیشینه تاریخی[ویرایش]
اولین مراسم سوگواری را زینب خواهر وی در مسجد کوفه برایش برگزار کرد. قبل از آن در کنار اجساد کشتهشدگان در کربلا برگزار شد.[۴]
سوگواری برای حسین[ویرایش]
سابقهٔ سوگواری و برپایی عزاداری برای حسین بن علی به اولین روزهای بعد از عاشورا، در محرم سال ۶۱ هجری میرسد. از علی بن حسین چنین روایت شدهاست:
پس از حادثهٔ عاشورا، هیچ بانویی از بانوان بنیهاشم، سرمه نکشید و خضاب ننمود و از خانهٔ هیچ یک از بنیهاشم دودی که نشانهٔ پختن غذا باشد، بلند نشد، تا آنکه، ابن زیاد به هلاکت رسید. ما پس از فاجعهٔ خونین عاشورا پیوسته اشک بر چشم داشتهایم
سینه زنی[ویرایش]
در کتاب تحفة النظار و غرائب الامصار یا همان سفرنامهٔ ابن بطوطه جلد اول، وی از زمان اقامتش در شهر شوشتر نقل میکند که وقتی پسر حاکم شوشتر در گذشت، مردم به مسجد آمدند، در حالی که لباسهای مندرس پوشیده بودند و در دو دسته روبروی هم قرار گرفته و در حالی که بر سینه میزدند این شعر را تکرار میکردند "خوندگار ما، خوندگار ما" و حاکم شوشتر (صاحب عزا) نیز در بالای مسجد نشسته بودهاست. (توضیح این که خوندگار به معنی بزرگ و حاکم است)
از این گزارش تاریخی میتوان فهمید که ایرانیان در گذشته و حتی قبل از رواج تشیع نیز سینه زنی داشتهاند و این کار را برای بزرگانشان انجام میدادهاند و طبعاً پس از تشیع نیز این رسم را در مورد عزاداری عاشورا استفاده کردهاند. این نکته واضح تر میشود وقتی میبینیم که عزاداری به صورت سینه زنی بیشتر در مناطقی رواج دارد که فرهنگ ایرانی در آن نفوذ داشتهاست. جالب آنکه بسیاری از نوحههای زبان عربی برای سینه زنی مناسب نیست و دستههای عزادار عرب با تکان دادن دست آن نوحهها را میخوانند.
ادبیات عاشورایی[ویرایش]
بخش اندکی از قصیدهٔ سیف فرغانی (قرن ششم و متعلق به سرزمین کنونی فرغانه در ازبکستان) در مصیبت حسین و یاران او:
ای قوم، در این عزا بگریید | برکشتهٔ کربلا بگریید | |
در ماتم او خمش مباشید | یا نوحه کنید، یا بگریید | |
اشک از پی چیست؟ تا بریزید | چشم از پی چیست؟ تا بگریید |
همچنین شعر معروف محتشم کاشانی (سدهٔ ۱۰ قمری) در رثای واقعه کربلا که اینگونه آغاز میشود:
باز این چه شورش است که در خلق عالم است | باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است؟ | |
باز این چه رستخیز عظیم است؟ کز زمین | بی نفخ صور، خاسته تا عرش اعظم است | |
این صبح تیره باز دمید از کجا کزو | کار جهان و خلق جهان جمله در هم است | |
گویا طلوع میکند از مغرب آفتاب | کآشوب در تمامی ذرات عالم است | |
گر خوانمش قیامت دنیا، بعید نیست | این رستخیز عام، که نامش محرم است |
سوگواری در میان غیر مسلمانان[ویرایش]
سوگواری عاشورا مختص شیعیان نیست. در ایران ارامنه نیز دستجات عزاداری دارند.[۶][۷]
در ترینیداد و توباگو [۸] و جامائیکا[۹] تمامی گروههای قومی و مذهبی در مراسمی که به زبان محلی «هوسِی» خوانده میشود شرکت میکنند و به سوگواری میپردازند. همچنین زرتشتیان نیز در این ماه به عزاداری برای امام سوم شیعیان میپردازند و او را داماد ایرانیان میدانند با توجه به اینکه شهر بانو دختر یزدگرد سوم همسر او بودهاست.
تطبیق تاریخی[ویرایش]
عاشورای سال ۶۱ هجری قمری با توجه به گاهشماری هجری قمری هلالی در واقع با سهشنبه، ۲۰ مهر ۵۹ هجری خورشیدی (۹ اکتبر ۶۸۰ میلادی) برابر میباشد.[۱۰] هرچند براساس گاهشماری هجری قمری قراردادی این روز با چهارشنبه، ۲۱ مهرماه خورشیدی (۱۰ اکتبر میلادی) همان سال تطبیق داده میشود.[۱۱][۱۲][۱۳]
کشتهشدگان عاشورا[ویرایش]
نگرش مذاهب دیگر[ویرایش]
اهل سنت[ویرایش]
.
در مورد واقعه عاشورای سال ۶۱ اغلب تاریخ نگاران اهل سنت از جمله محمد بن جریر طبری، بلاذری، ابن سعد، ابن قتیبه دینوری، و ابن اثیر واقعه کربلا را به تفصیل و بر اساس روایت ابومخنف بیان کردهاند. این درحالی است که شیعیان معتقد هستند که بعد از واقعه عاشورا، بنی امیه به جعل منابع اسلامی پرداخت و به بهانه کشتن امام سوم شیعیان این روز را عید اعلام نمود و در این روز روزه میگرفتند.
یهودیت[ویرایش]
صحیح بخاری به اشتباه این روز را معادل یومکیپور شمرده است..[۱۴] یومکیپور در روز دهم ماه تیشری- می باشد، اما ۱۰ محرم ۶۱ هجری قمری برابر با ۱۰ حشوان ۴۴۴۱ عبری بوده است.
سایر[ویرایش]
همچنین زمان بسیاری وقایع سرنوشت ساز برای پیامبران پیشین به این روز منتسب شدهاست. پذیرش توبه آدم، پایان طوفان نوح، گذشتن ابراهیم از میان آتش، بینا شدن یعقوب، بهبود بیماری ایوب و انتقال عیسی به بهشت پس از تلاش ناموفق یهودیان برای مصلوب کردن او، همگی مطابق برخی روایات در این روز اتفاق افتادهاند.[۱۵]
کتابشناسی[ویرایش]
- لهوف - سید بن طاووس
- قیام امام حسین در منابع اهل سنت
- حماسه حسینی - مرتضی مطهری
- - سید جعفر شهیدی
- جامعهشناسی تحریفات عاشورا؛ دکتر سید عبدالحمید ضیایی، نشر هزاره ققنوس، چاپ دوم.
۱۳۸۵
- مدیریت عاشورایی>تالیف دکتر حسین علیان عطاآبادی
تصاویر سوگواری روز عاشورا[ویرایش]
پانویس[ویرایش]
- پرش به بالا ↑ Nasr, Seyyed Hossein. «ʿĀshūrāʾ». Encyclopædia Britannica Online. بازبینیشده در ۲۱-۰۸-۲۰۱۱.
- پرش به بالا ↑ http://www.al-islam.org/al-serat/vol-8-no-3-4/fast-ashura-sayyid-saeed-akhtar-rizvi
- پرش به بالا ↑ http://sunnicity.com/2010/12/14/day-of-ashura-%E2%80%93-an-islamic-perspective/
- پرش به بالا ↑ نفس المهموم
- پرش به بالا ↑ امام حسن و امام حسین، ص ۱۴۵
- پرش به بالا ↑ روزنامه همشهری ۸۳/۱۲/۳
- پرش به بالا ↑ گزارشی از عزاداری اهل سنت، ارامنه و زرتشتیان ایران
- پرش به بالا ↑ Korom, Frank J. (۲۰۰۳). Hosay Trinidad: Muharram Performances in an Indo-Caribbean Diaspora. University of Pennsylvania Press, Philadelphia. ISBN 0-8122-3683-1.
- پرش به بالا ↑ Shankar, Guha (۲۰۰۳) Imagining India(ns): Cultural Performances and Diaspora Politics in Jamaica. Ph.D. Dissertation, University of Texas, Austin pdf
- پرش به بالا ↑ عاشورا سهشنبه بود، ۲۰ مهر ۵۹ هجری شمسی سایت خبرآنلاین| زمان انتشار: ۲۱ آذر ۱۳۸۹| بازدید: ۱۱ شهریور ۱۳۹۰
- پرش به بالا ↑ تقویم خورشیدی - قمری - میلادی پنج هزار سالی تطبیق عاشورای ۶۱ قمری قراردادی با تاریخ خورشیدی حسابی و میلادی ژولی.
- پرش به بالا ↑ تبدیل تاریخ هجری قمری به جلالی
- پرش به بالا ↑ پروفسور ویلیام بلیک (کتاب آلماناک). «امروز سالروز شهادت امام حسین (ع) است». خبرآنلاین، ۱۷ مهر ۱۳۹۰. بازبینیشده در خرداد ۱۳۹۱.
- پرش به بالا ↑ صحیح بخاری جلد ۳ کتاب ۳۱ شماره ۲۲۲
- پرش به بالا ↑ خبرگزاری صدای افغان
جستارهای وابسته[ویرایش]
- حسین بن علی
- تاسوعا
- رویداد کربلا
- کربلا
- ماه محرم
- حسین بن علی و نبرد کربلا از دیدگاه دانشمندان مذهب سنی
پیوند به بیرون[ویرایش]
- سایت رسمی زیارت عاشورا
- محرم و عاشورا در میان اهل سنت - رادیو زمانه
- فرهنگ عاشورا، جواد محدثی
- چیستی عاشورا
- تاریخ عاشورا
- عاشورا و امام حسین در آئینه احادیث
- جلوههایی از آیینهای سنتی عزاداری ماه محرم در استان خراسان جنوبی
- نگاهی به آیینهای عزاداری سنتی محرم در شهرهای شمال اصفهان
- بانوان همدان و سنتهای محرم
- تحلیل واقعهٔ عاشورا
- نخل برداری در یزد به قلم دکتر میرزا محمد کاظمینی
- عاشورا و انتظار (در شعر شاعران تاجیکستان)، پدیدآورنده: علیرضا قزوه،
- عاشورا در شعر فارسی، پدیدآورنده: میرصادق سیدنژاد،
تاريخ : چهار شنبه 9 بهمن 1392 | 17:14 | نویسنده : علی یعقوبی |
زندگينامه امام حسين (ع) | ||
دومين فرزند برومند حضرت علي و(1) در روز سوم ماه شعبان سال چهارم هجرت فاطمه ، که درود خدا بر ايشان باد، در خانه وحي و ولايت چشم به جهان گشود. چون خبر ولادتش به پيامبر گرامي اسلام (ص ) رسيد، به خانه حضرت علي (ع ) و فاطمه را فرمود تا کودکش را بياورد. اسما او را در پارچه اي سپيد (2) (س ) آمد و اسما پيچيد و خدمت رسول اکرم (ص ) برد، آن گرامي به گوش راست او اذان و به گوش چپ (3) او اقامه گفت . به روزهاي اول يا هفتمين روز ولادت با سعادتش ، امين وحي الهي ، جبرئيل ، فرود آمد و گفت : سلام خداوند بر تو باد اي رسول خدا، اين نوزاد را به نام پسر کوچک هارون (شبير) چون علي براي تو بسان هارون (5) که به عربي (حسين ) خوانده مي شود نام بگذار. (4)براي موسي بن عمران است ، جز آن که تو خاتم پيغمبران هستي .
و به اين ترتيب نام پرعظمت "حسين " از جانب پروردگار، براي دومين فرزند فاطمه (س ) انتخاب شد. به روز هفتم ولادتش ، فاطمه زهرا که سلام خداوند بر او باد، گوسفندي را براي کشت ، و سر آن حضرت را تراشيد و هم وزن موي سر او (6) فرزندش به عنوان عقيقه (7) نقره صدقه داد.
حسين (ع ) و پيامبر (ص )
از ولادت حسين بن علي (ع ) که در سال چهارم هجرت بود تا رحلت رسول الله (ص ) که شش سال و چند ماه بعد اتفاق افتاد، مردم از اظهار محبت و لطفي که پيامبر راستين اسلام (ص ) درباره حسين (ع ) ابراز مي داشت ، به بزرگواري و مقام شامخ پيشواي سوم آگاه شدند. سلمان فارسي مي گويد: ديدم که رسول خدا (ص ) حسين (ع ) را بر زانوي خويش نهاده او را مي بوسيد و مي فرمود: تو بزرگوار و پسر بزرگوار و پدر بزرگواراني ، تو امام و پسر امام و پدر امامان هستي ، تو حجت خدا و پسر حجت خدا و پدر حجتهاي خدايي که نه نفرند و خاتم ايشان ، (8) قائم ايشان (امام زمان "عج ") مي باشد.
انس بن مالک روايت مي کند: وقتي از پيامبر پرسيدند کدام يک از اهل بيت خود را بيشتر دوست مي داري ، فرمود:بارها رسول گرامي حسن (ع ) و حسين (ع ) را به سينه مي فشرد و (9) حسن و حسين را، (10) آنان را مي بوييد و مي بوسيد. ابوهريره که از مزدوران معاويه و از دشمنان خاندان امامت است ، در عين حال اعتراف مي کند که : "رسول اکرم را ديدم که حسن و حسين را بر شانه هاي خويش نشانده بود و به سوي ما مي آمد، وقتي به ما رسيد فرمود هر کس اين دو فرزندم را دوست بدارد مرا دوست (11) داشته ، و هر که با آنان دشمني ورزد با من دشمني نموده است .
عالي ترين ، صميمي ترين و گوياترين رابطه معنوي و ملکوتي بين پيامبر و حسين را مي توان در اين جمله رسول گرامي اسلام (ص ) خواند که فرمود: "حسين از من و من از (12) حسينم حسين (ع ) با پدر
شش سال از عمرش با پيامبر بزرگوار سپري شد، و آن گاه که رسول خدا (ص ) چشم ازجهان فروبست و به لقاي پروردگار شتافت ، مدت سي سال با پدر زيست . پدري که جز به انصاف حکم نکرد، و جز به طهارت و بندگي نگذرانيد، جز خدا نديد و جز خدا نخواست و جز خدا نيافت . پدري که در زمان حکومتش لحظه اي او را آرام نگذاشتند،همچنان که به هنگام غصب خلافتش جز به آزارش برنخاستند. در تمام اين مدت ، با دل و جان از اوامر پدر اطاعت مي کرد، و در چند سالي که حضرت علي (ع ) متصدي خلافت ظاهري شد، حضرت حسين (ع ) در راه پيشبرد اهداف اسلامي ، مانند يک سرباز فداکار همچون برادر بزرگوارش مي کوشيد، و در جنگهاي "جمل "، "صفين " و "نهروان " شرکت و به اين ترتيب ، از پدرش اميرالمؤمنين (ع ) و دين خدا حمايت کرد و (13) داشت . حتي گاهي در حضور جمعيت به غاصبين خلافت اعتراض مي کرد.
در زمان حکومت عمر، امام حسين (ع ) وارد مسجد شد، خليفه دوم را بر منبر رسول الله (ص ) مشاهده کرد که سخن مي گفت . بلادرنگ از منبر بالا رفت و فرياد زد: "از منبر (14) پدرم فرود آي ....امام حسين (ع ) با برادر
پس از شهادت حضرت علي (ع )، به فرموده رسول خدا (ص ) و وصيت اميرالمؤمنين (ع )مامت و رهبري شيعيان به حسن بن علي (ع )، فرزند بزرگ اميرالمؤمنين (ع )، منتقل گشت و بر همه مردم واجب و لازم آمد که به فرامين پيشوايشان امام حسن (ع ) گوش فرادارند. امام حسين (ع ) که دست پرورد وحي محمدي و ولايت علوي بود، همراه و همکار و همفکر برادرش بود. چنان که وقتي بنا بر مصالح اسلام و جامعه مسلمانان و به دستور خداوند بزرگ ، امام حسن (ع ) مجبور شد که با معاويه صلح کند و آن همه ناراحتيها را تحمل نمايد، امام حسين (ع ) شريک رنجهاي برادر بود و چون مي دانست که اين صلح به صلاح اسلام و مسلمين معاويه ، در حضور امام حسن (ع ) وامام حسين (ع ) دهان آلوده اش را به بدگويي نسبت به امام حسن (ع ) و پدر بزرگوارشان اميرمؤمنان (ع ) گشود، امام حسين (ع ) به دفاع برخاست تا سخن در گلوي معاويه بشکند و سزاي ناهنجاريش را به کنارش بگذارد، ولي امام حسن (ع ) او را به سکوت و خاموشي فراخواند، امام حسين (ع ) پذيرا شد و به جايش بازگشت ، آن گاه امام حسن (ع ) خود به پاسخ معاويه (15) برآمد، و با بياني رسا و کوبنده خاموشش ساخت .
بقیه در ادامه مصلب |
ویژه نامه محرم
بانک جامع پاسخ به شبهات عاشورایی با پیش از 800 پرسش و وپاسخ مرتبط
کارت پستال های الکترونیکی و پویای ویژه ماه محرم و عاشورا :
• کارت پستال با موضوع امام حسین علیه السلام و عاشورا
• کارت پستال با موضوع حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام
• کارت پستال با موضوع حضرت زینب سلام الله علیها
• کارت پستال با موضوع حضرت رقیه سلام الله علیها
• کارت پستال با موضوع حضرت علی اکبر علیه السلام
• کارت پستال با موضوع حضرت علی اصغر علیه السلام
دانشنامه امام حسین (ع) و عاشورا در قالب 21 موضوع و 3500 واژه و اصطلاح مرتبط با آن
مداحی :
گالری تصاویر کربلای معلی :
• خیمه گاه
• مرقد حر
• تصاویر گرافیکی امام حسین علیه السلام
• تصاویر گرافیکی حضرت عباس علیه السلام
• تصاویر گرافیکی حضرت زینب سلام الله علیها
بانک جامع مقالات :
• زندگینامه امام حسین علیه السلام
• عاشورا از نگاه اندیشمندان و بزرگان جهان
• شب وداع و وصیت نامه امام حسین علیه السلام
• عاشورا در کلام پیامبران و امامان
نرم افزارهای موبایل :
• نرم افزار شور شیرین ویژه محرم
پخش زنده و مستقیم کربلای معلی :
• پخش زنده حرم امام حسین علیه السلام
• پخش زنده حرم حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام
ابزارهای وبلاگ مذهبی ویژه اباعبدالله الحسین علیه السلام :
• کد دانشنامه عاشورا شامل 1300 واژه عاشورایی
• کد بسیار زیبای فراز آخر زیارت عاشورا بصورت فلش و در 8 طرح مختلف
• کد وصیت نامه شهدا با قابلیت انتخاب موضوع امام حسین علیه السلام
• کد بسیار زیبای ذکر یا کاشف الکرب بصورت فلش و در 8 طرح مختلف
• کد سه مرحله ای روزشمار محرم / عاشورا / اربعین
قالبهای وبلاگ ویژه محرم با موضوع تخصصی امام حسین(ع) (دهها قالب متنوع)
سفر مجازی و 360 درجه به عتبات عالیات :
• سفر مجازی به بین الحرمین
سفر مجازی به بارگاه حضرت عباس علیه السلام
درد دل کاربران پایگاه جامع عاشورا با کربلا ( این صفحه منتظر شماست...)
فیلمها و سریال ها
سریال زیبا و تاثیرگذار شب دهم در قالب 22 قسمت
گالری تصاویر نماد های عاشورا :
• تصاویر ویژه از كودكان عاشورايي
• تصاویر ویژه از مراسم عزاداري
• تصاویر ویژه نمادین از گهواره علی اصغر علیه السلام
• تصاویر ویژه از آب (مشک) و غذا
• تصاویر ویژه از بيرق و پرچم اباعبدالله الحسین علیه السلام
• تصاویر ویژه از شمع و فانوس (شام غریبان)
• تصاویر ویژه از دود کردن اسپند
تاريخ : چهار شنبه 9 بهمن 1392 | 16:44 | نویسنده : علی یعقوبی |
حاضر بودن، گواهي دادن، کشته شدن در راه خدا.در فرهنگ قرآني، از شهادت با تعبير «قتل في سبيل الله» ياد شده است: «و لا تقولوا لمن يقتل في سبيل الله اموات بل احياء و لکن لا تشعرون»[1] به کساني که در راه خدا کشته ميشوند، مرده نگوييد، بلکه آنانزندهاند، ولي شما درک نميکنيد.نيز، خداوند مشتري اموال و جانهاي کساني است که درراه خدا ميجنگند، ميکشند و کشته ميشوند و پاداش بهشت از خداوند ميگيرند: «انالله اشتري من المؤمنين انفسهم و اموالهم بان لهم الجنة يقاتلون في سبيل الله فيقتلون ويقتلون...»[2] .
اين فداکاري و از جان گذشتگي در راه خدا و دين، نهايت رستگاري انسان مؤمناست و آنان که جان خويش را بر سر دين مينهند، هم به کاميابي ابدي در آخرت ميرسند، هم شهادتشان سرچشمه الهام و الگوي فداکاري براي ديگران محسوب ميشود.نخستين شهيد اسلام، «سميه» مادر عمار ياسر بود که با نيزه ابو جهل در زير شکنجه به شهادت رسيد.پس از او نيز مسلماناني که چه زير شکنجهها، چه در جبهههاي نبرد با مشرکان و چه در دفاع از حق و مواجهه با حکام ستمگر جان باختهاند، همواره سرمشق آزادگان خداجوي بودهاند.
در علت نامگذاري چنين مرگي به «شهادت»، گفتهاند: «يا بدان جهت است که فرشتگان رحمت خدا در صحنه شهادت حضور مييابند، يا بدان سبب که خدا و رسول، به بهشتي بودن شهدا گواهي ميدهند، يا اين که شهيد در قيامت، همراه انبيا بر امتهاي ديگر گواهي ميدهد، يا اين که شهيد، زنده و حاضر است، به مقتضاي «احياء عند ربهم يرزقون»، يا بدان جهت که شهيد، به شهادت حق قيام ميکند تا کشته شود.»[3] .
فيض شهادت، چنان ارزشمند است که اولياء دين همواره از خداوند، آرزوي آن را داشتهاند.در دعاهاي ما نيز مکرر از خداوند، رخواستشهادت شده است و روايات بسياري درباره شهادت و جايگاه شهيد آمده است.رسول خدا «ص» فرموده است: «فوق کل بر بر حتي يقتل الرجل في سبيل الله، فاذا قتل في سبيل الله فليس فوقه بر»[4] بالاتر از هرنيکي، نيکي است، تا آن که انسان در راه خدا کشته شود.پس چون در راه خدا کشته شد، بالاتر از آن، نيکي نيست.در احاديث است که: شهادت، برترين مرگ است.قطره خون شهيد، نزد خدا از بهترين قطرات است.شهادت موجب آمرزش گناهان ميشود.شهيد از سؤال قبر، مصون است و فشار قبر ندارد و در بهشت، با حوريان هم آغوش است.شهيد، حق شفاعت دارد.شهدا اولين کسانياند که وارد بهشت ميشوند و همه به مقام شهيدان غبطه ميخورند.[5] شيخ مفيد، شهادت را مقامي والا ميداند که آنکه در راه خدا صبر و مقاومتي کند تا آن حد که خونش ريخته شود، روز قيامت از امناي والا مرتبه الهي محسوب ميشود.[6] نظر به وجه الله، از خصوصيات شهيد است و اين نتيجه نفي بعد لجنياز وجود خويش و رسيدن به خلود و قداست کامل در سايه شهادت است.
در مکتب خاندان وحي، «شهادت» مطلوب و معشوق آنان است و امامان، يا مقتول و يا مسموم بودهاند و مرگشان شهادت بوده است.گر چه جان ائمه و اولياء خدا و بندگان خالص، عزيز است، ولي دين خدا عزيزتر است.بنابر اين جان بايد فداي دين گردد تا حق، زنده بماند و اين، همان «سبيل الله» است.
شما راه خدا را باز کرديد
شهادت را شما آغاز کرديد
به خون خفتيد، تا آيين بماند
فدا کرديد جان، تا دين بماند[7] .
در دوران سيد الشهدا، شرايطي پيش آمده بود که جز با حماسه شهادت، بيداري امت فراهم نميشد و جز با خون عزيزترين انسانها، نهال دين خدا جان نميگرفت.اين بود که امام و اصحاب شهيدش، عاشقانه و آگاهانه به استقبال شمشيرها و نيزهها رفتند تا با مرگ خونين خويش، طراوت و سرسبزي اسلام را تامين و تضمين کنند و اين سنت، همچنان در تاريخ باقي ماند و «شهادت»، درس بزرگ و ماندگار عاشورا براي همه نسلها و عصرها گشت.به فرموده امام خميني «قدس سره»: «خط سرخ شهادت، خط آل محمد و علي است و اين افتخار از خاندان نبوت و ولايت به ذريه طيبه آن بزرگواران و به پيروان خط آنان به ارث رسيده است».[8] کسي ميتواند به اين جايگاه رسد، که رشتههاي علايق جسماني و حيات مادي را گسسته باشد و عشق به حيات برتر، او را مشتاق شهادت سازد. گذشتن از اين موانع و رسيدن به آن وارستگي و رهايي از تعلقات، ايماني بالا ميطلبد و به همين جهت است که شهادت، نزديکترين طريق و راه ميان بر براي رسيدن به خدا و بهشت است.
زنده است هر که کشته شود در مناي دوست
بيگانه نيست آنکه شود آشناي دوست
گردن نهد به سلسله غم، اسير عشق
تير بلا به جان بخرد مبتلاي دوست
جان شبنم است و در پي خورشيد، پر کشد
گر بشنود نواي دل از نينواي دوست
بر لوح دهر، زنده ي جاويد ميشود
آنکس که عاشقانه بميرد براي دوست
در مروه ي مراد، شود کامياب دل
با پاي سر هر آنکه دود در صفاي دوست
ارزندهتر ز گوهر ناياب ميشود
جاني که خاک گردد و افتد به پاي دوست
بوسيدني استسنگ مزار شهيد عشق
بوييدني است تربت پاک گداي دوست[9] .
غير از کشتگان ميدان جهاد، در روايات اسلامي کسان ديگري هم که نوعي رنج کشيده و تلاش داشتهاند و جان در آن راه باختهاند، «شهيد» محسوب شدهاند، همچون کسي که در دفاع از مال، جان، شرف و ناموس خود و براي احقاق حق خويش کشته شود، يا آنکه در مهاجرت در راه خدا جان بسپارد، يا آنکه با ايمان کامل و با محبت اهل بيت و در حال انتظار فرج براي حاکميت عدل جان بدهد، نيز کسي که در راه طلب علم بميرد يا در غربت مرگش فرا رسد، يا زني که هنگام زايمان، جان بسپارد، يا آنکه در راه عمل به وظيفه امر به معروف و نهي از منکر کشته شود.
پی نوشتها :
[1] بقره، آيه 154.
[2] توبه، آيه 111.
[3] مجمع البحرين، واژه «شهد».
[4] بحار الانوار، ج 97، ص 10 (چاپ بيروت).
[5] روايات مربوط به شهادت و فضيلتشهدا را از جمله در منابع زير مطالعه کنيد: بحار الانوار، ج 97، وسائلالشيعه، ج 11، ميزان الحکمه، ج 5، کنز العمال، ج 4، و کتاب «خط سرخ شهادت» از بنياد شهيد.
[6] اوائل المقالات، شيخ مفيد (چاپ کنگره شيخ مفيد) ص 114.
[7] از مثنوي «اهل بيت آفتاب» از جواد محدثی.
[8] صحيفه نور، ج 15، ص 154.
[9] از جواد محدثی.
تاريخ : چهار شنبه 9 بهمن 1392 | 16:37 | نویسنده : علی یعقوبی |